Κάτω από τον έναστρο ουρανό

Ένα ολόκληρο σύμπαν υπάρχει γύρω μας. Δισεκατομμύρια γαλαξίες, αμέτρητος αριθμός αστεριών, πραγματικά αμέτρητος, αν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε γαλαξίας περίεχει εκατοντάδες δισεκατομμύρια απ' αυτά. Την ημέρα όμως λόγω της έντονης λάμψης του Ήλιου είναι αδύνατον να τα δει κανείς.

Μα, να τώρα! Άρχισε να σουρουπώνει. Η Σελήνη και η Αφροδίτη βρίσκονται κι αυτές στη Δύση. Σε λίγο θα είναι πια σκοτεινά και ο απέραντος κόσμος που μας περιβάλλει, εμάς, τον πλανήτη μας, αρχίζει να αποκαλύπτεται.

Ο ουρανός: ένας θόλος που μας χωρίζει από το σύμπαν; Έχουμε συνηθίσει να το βλέπουμε έτσι. Μα όχι..... για σκεφτήτε το...... αυτό είναι ήδη το σύμπαν. Είναι αυτό εκεί που ατενίζουμε μόλις σηκώσουμε το βλέμμα επάνω. Είναι αυτός ο σκοτεινός χώρος ο τόσο πυκνά γεμάτος με τα λαμπερά αστέρια.

Μόλις αφήσουμε τις φωτορυπασμένες πόλεις μας, μόλις βρεθούμε στην ύπαιθρο, έχουμε ήδη βγει στο δρόμο για το ταξίδι μας. Το σύμπαν μας κοιτάζει και το κοιτάζουμε. Τίποτα δεν μας χωρίζει απ' αυτό, εκτός ίσως από την ατμόσφαιρα της Γης μας, Το φανταζόσασταν ότι ήταν εκεί έξω τόσο κοντά μας;